அணை

மழைக்காலம்..அந்தி சாய்ந்த நேரம்...

அலுப்போடு உறங்கினேன் கட்டிலில்..

காரணம் நான் நடந்து வந்த தூரம்......

கவனிக்கவில்லை உன்னை என் அருகினில்

என் கை உன்னை தொட்டபோது 

மென்மையை உணர்ந்தேன்... 

அன்றய கூதலினால் உஷ்ணத்தை விரும்பியது 

உன்மேல் காதலினால் என்னுடல் உன்னை தழுவியது..

நான் நித்திரை கொள்ளவில்லை உண்மை தெரியவில்லை 

இறுக்கி அணைத்துக்கொண்டேன் நீ ஏதும் பேசவில்லை

மூச்சும் இல்லை உனது பேச்சும் இல்லை...

நான் எல்லை இன்றி தொல்லை செய்த போதும்..

உன்னிடம் இருந்து எதிர்ப்பேதும் இல்லை....

கட்டியணைத்தேன்.... முத்தமிட்டேன்.....ஏற்றுக்கொண்டாய்

எட்டி உதைந்தேன்.... ஏறிமிதித்தேன்.... பொறுத்துக்கொண்டாய்..

உனது மனம் மிகவும் மென்மையானது.. உனது பஞ்சான மேனியை போல்...

எத்தனை கொடூரங்கள் செய்தேன்.இனிமேல் முடியாது என்னால்

இரவு முழுதும் எனக்கும் உனக்கும் எத்தனை சண்டைகள்

காலையில் எழுந்தேன் கண்கள் திறக்கவில்லை....

அம்மா வந்தார் ”என்னடா இது கோலம்....படுத்தியிருக்கபாட்ட பார் . ”

பாவம் எனது காலிடுக்கில் மாட்டிக்கொண்டிருந்த தலையணையை நோக்கி.!